Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 17 Januari 2018

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
:4.2  De fopspeen bij kunstvoeding én borstvoeding
Als de baby pas geboren is, adviseert de kraamverzorgende soms
al om de baby een fopspeen te geven. Zij ziet dat de baby
onrustig is en niet in slaap wil vallen. De behoeften van de baby
zijn echter anders. Hij komt vanuit de warme buik en verwacht
een warme wereld met veilige armen en een warme moeder -borst, zodat hij zich op de meest perfecte manier kan
ontwikkelen.
De moeder zal mogelijk denken dat de fopspeen erbij hoort,
maar dat hoeft helemaal niet, zeker als je ziet dat de nadelen van
de fopspeen groot zijn. Ik wil er een paar noemen:
- De baby voelt zich gefopt. Als hij met de fopspeen wordt
weggelegd, krijgt hij de inprenting ‘ik ben het niet waard,
ik hoor alleen te zijn; mijn zelfvertrouwen heeft geen waarde,
ik mag niet roepen.’ De baby heeft een oerangst. ‘Er kan iets
gevaarlijks gebeuren als ik alleen ben.’ Hij weet echter niet dat
er géén slang is die hem kan bijten.
- De baby gebruikt een verkeerde tongbeweging. Bij de borst
moet het kindje de tong ver naar voren steken en om de
tepel heen krullen, om de borst te melken. Bij de speen,
zowel flessenspeen als fopspeen, steekt de baby de tong
half naar voren in plaats van helemaal. Dit kan later tot
gevolg hebben dat het kind gaat slissen en de tanden scheef
groeien.
- Een baby die de fopspeen krijgt, ontvangt gemiddeld een hele
voeding per dag minder.
- De moeder merkt niet genoeg van de regeldagen of de
groeidagen.
- De fopspeen is heel moeilijk weer af te leren.
- De baby die borstvoeding krijgt, kan de borst gaan weigeren.
- We noemen dit ‘tepel-/speenverwarring’. Als alternatief kan de baby wel op moeders wang of kin zuigen.
- De baby kan ongeduldig worden aan de borst.
Eigenlijk kun je ervan uitgaan dat zodra wij denken de natuur
te slim af te zijn en deze te kunnen veranderen, er vervelende
bijverschijnselen optreden. Die bijverschijnselen zijn dikwijls
niet of nauwelijks op te heffen. (lees verder blz. 68, bijverschijnselen van de fopspeen)
Huilen en inbakeren
Ouders zoeken vaak hulp als hun baby erg veel huilt. Deze
ouders wordt dan regelmatig geadviseerd om hun baby strak in
te wikkelen in een doek, het zogeheten inbakeren. De gedachte
hierachter is dat men denkt dat de baby zichzelf wakker houdt
met zijn zwaaiende armen en dat de baby door het strak in te
wikkelen langer zal gaan slapen.
Ouders en hun omgeving gaan er vaak ten onrechte vanuit
dat een kind zich gedraagt in een vast patroon van eten, slapen,
eten, slapen. Als dit echter niet zo blijkt te zijn, wordt er gedacht
dat er iets mis is met het kind. Maar daar is meestal geen sprake
van. Het kind is natuurlijk ook veel wakker tussen de voedingen
door, het huilt en zwaait met de armen om contact te zoeken:
‘Is daar iemand voor mij? Als ik alleen ben ga ik roepen, anders
vergeten ze mij.’
Een fabrikant van inbakerdoeken heeft op zijn internetsite naar
mijn mening heel onjuiste informatie gezet. De fabrikant heeft
het erover dat ouders vaak een heel ‘vermaak-programma’
toepassen om hun kind in slaap te laten vallen. Hij biedt als
alternatief een inbakerdoek aan om dit ‘vermaak-programma’ te
vermijden. De inbakerdoek moet ervoor zorgen dat het kind uit
zichzelf in slaap gaat vallen.
Maar baby’s kunnen zichzelf niet kalm maken. Daar hebben
ze een volwassene bij nodig. Over dit onderwerp heeft Marianne
Riksen-Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie,
onderzoek gedaan. Dit onderzoek wordt verderop in dit boek
aangehaald.
Als je de situatie met zoogdieren vergelijkt, zie je dat een
huilend jong roofdieren kan aantrekken.
Onze baby’s worden geboren met een oerangst: ik hoor niet
alleen te zijn, anders is het gevaarlijk.
Inbakeren gaat uit van de behoefte van de ouders maar niet van
het kind. Inbakeren is een eenzame oplossing. Inbakeren
kalmeert de moeder.
Inbakeren geeft verwijdering tussen moeder en kind: het maakt
de moeder meer afstandelijk en minder gevoelig voor de
signalen en behoeften van haar kind. De hechting wordt
minder. Daarnaast heeft inbakeren ook fysieke bezwaren.
Inbakeren kan het lichaampje in een onnatuurlijke houding
strekken. Dit kan gevaarlijk zijn voor de heupen die juist in
kleermakerszit horen te zijn, de meest gezonde houding. (lees verder blz. 50, ingebakerde baby's worded niet mee uit genomen, men laat ze liever thuis enz. )
Lees verder:
- blz. 261: wanneer begint de baby met een andere voedsel?
- blz. 264:" het uitproberen van voedsel"
- blz. 265: "het verslikken van het kindje" en "warm eten voor de kleine om 5 uur 's middags"