Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 27 Juni 2018

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
De baby die ‘s avonds huilt / Hoofdstuk 3.1
Vanaf drie weken wil de baby ‘s avonds vaak niet meer slapen. Hij is dan ook huilerig. Hij droomt van alle indrukken, nieuwe dingen, geluiden en kleuren die hij die dag heeft waargenomen. Dit wakker zijn ‘s avonds kan vele maanden duren en is heel normaal. Eigenlijk voelt de baby dat dit het moment is waarop mama extra tijd, extra borst en extra lichaamswarmte kan geven. Daar groeit hij goed van.
De baby kan behoorlijk ongedurig zijn door alle indrukken: wil ik links of rechts drinken, of toch maar links; wil ik even op papa’s knieën liggen, wil ik in de koliekhouding of, na tien minuutjes, toch maar de borst. Het is steeds maar ‘even’ waarmee hij kalm wordt. Dit gedrag van de baby betekent niet dat de moeder te weinig melk heeft!
Het vaak aanleggen wordt wel clustervoeden genoemd. Er is nog een voordeel: in de lippen zitten reflexen naar de darmen. Als de baby door de borst warme lippen krijgt, kan hij gemakkelijker poepen, en dat lucht op.
Zelf heb ik het opgelost door ‘s avonds te gaan zitten met de baby. Ik liet hem dan ook langdurig zuigen aan de borst als troost, en de tepels konden het goed aan. Vroeg in de avond gaf ik de nachtluier om, zodat hij dan rustig in slaap kon vallen en ik hem niet meer wakker hoefde te maken. Als ik ‘s avonds de deur uit wilde, dan nam ik mijn wakkere baby meestal mee en legde hem aan als dat nodig was.
Als de baby blijft huilen, kun je proberen hem stil te krijgen door hem in de kinderwagen te leggen en te schommelen. Een stevige schommelbeweging vindt de baby over het algemeen erg prettig.
Een moeder gaf mij onlangs een prima tip: als zij de baby in bed legt en hij begint met zijn armpjes te zwaaien waardoor hij zichzelf wakker houdt, dan pakt ze beide armpjes vast, zingt of praat zachtjes tegen de baby en na een paar minuten slaapt hij.
Eenvoudig, maar het helpt prima! 
Spruw / Hoofdstuk 12.6
Spruw is een schimmel in de mond of op de tepel die kleine blaasjes veroorzaakt. Deze schimmel leeft op zoet en gaat dood door zout en zuur.
Zoet zijn moedermelk, kunstvoeding en suiker.
Zout (en dus genezend) is zuiveringszout ofwel natriumbicarbonaat, te koop bij de apotheek.
Zuur (en dus genezend) is water met een scheutje azijn erin. Zuur is ook: looizuur in koude sterke thee.
Je kunt het mondje reinigen met een katoenen lapje met het zoute water. Schrap alles: wangen, kaakjes en tong. Dit schoonmaken moet je elke twee uur doen.
Spruw blijft het langst in het slikgedeelte van de keel als een witte pukkel. Daar kun je niet schrappen. Druppel met een pipetje een paar druppels zuiveringszout of sterke zwarte thee in de keel. De tepels kun je deppen met water en een scheutje azijn. Bij pijn kun je een natuurlijke vette zalf gebruiken: lanoline. Als dieet raad ik aan geen suiker en geen voedsel te nemen op basis van schimmels (zoals kazen of gistbrood), champignons en gerookt voedsel; wel goed is zuurdesembrood.
Houd de behandeling vol tot drie dagen nadat de symptomen verdwenen zijn. Genezend is ook kokosolie (caprylzuur). Tevens Gentiaanviolet, een inktachtige stof die hevig paarse verkleuring geeft (het verkleuring gaat ook weer weg).
Spruw bij de grotere peuter kun je ook behandelen met een vettig zuur, genaamd citroenzuurglycerine, dat bij de drogisterij verkrijgbaar is. Je kunt de spuwplekjes aanstippen met je vinger gedoopt in de citroenzuurglycerine.
Spruw is zeer besmettelijk. Let dus op met het delen van speelgoed of spenen of met twee kinderen aan de borst. Spruw heeft samenhang met witte vloed bij de moeder. Spruwkinderen zijn vaak extra gevoelig.
Mocht de dokter medicijnen voorschrijven, dan is het nog steeds raadzaam de mond schoon te maken met een katoenen lapje met zuiveringszout. Lees ook het boek Schimmels, suiker en allergie – Vergis(t) je niet! door de arts Anna Kruyswijk-van der Heijden.
Knuffeldoekjes en knuffelbeesten
Ik heb een keer op een middelbare school een discussie mogen voeren met een klas over moederschap. Ik was samen met enkele moeders van de borstvoedingorganisatie LLL en wij hadden onze baby’s en peuters bij ons. We hadden wat zacht speelgoed meegenomen zoals kleurpotloden, een ballon en een krasblok en wat popcorn om te knabbelen. Tijdens de discussie vertelde een meisje dat zij jaren met de blouse van haar moeder had geslapen. Haar moeder had haar ooit verteld hoe dat is ontstaan. Als klein kindje wilde ze altijd graag op schoot zitten bij haar moeder en toen de moeder moest werken, moest ze het kindje aan de oppas geven. Het kindje klampte zich vast aan moeder, aan haar blouse en ze wilde haar niet loslaten. De moeder had maar één oplossing: de blouse uittrekken en het kindje achterlaten met de blouse. Snikkend was ze met de blouse in slaap gevallen. Het kindje is daarna de blouse gaan gebruiken als knuffeldoek omdat mama onbereikbaar was.
Eigenlijk had de moeder de volgende dag een dagje moeten invoeren van veel dragen, knuffelen, vertellen en uitleggen. Deze methode wordt uitgelegd in het boek Verraden door Mammie van de kinderpsychologe Jo Stades-Veth.
In hoofdstuk 10 over de werkende moeder ga ik daar ook op in. Ik zeg wel eens gekscherend: een knuffelbeest kalmeert de moeder.
Sommige moeders denken dat een baby zich hóórt te hechten aan een wiegenpopje, knuffelbeest of doekje. Toch is dit allemaal niet nodig. Voor de optimale ontwikkeling heeft het kindje zijn moeder en haar borstvoeding nodig en daarnaast vader, familieleden, vrienden. Hierdoor zal het kindje leren dat het leven vol avonturen zit. En dat familieleden ‘eigen zijn’ en een speciale band hebben met de moeder en de baby. En dat vrienden gezellig en vrolijk zijn.
Doordat ik mijn kindje altijd bij mij had, kon ik overal naartoe. Ik kon dan eindeloos lang wegblijven met de draagdoek en met wat eten en drinken voor mijzelf en luiers voor de baby.
Ik las een verhaal van een pater in Afrika. Hij deed daar de kerkviering en alle mensen brachten ook hun kinderen mee. Toen hij wilde preken, zei hij: ‘Ik wil vragen of alle moeders nu hun kindjes aan de borst willen nemen. Dan wordt het stil genoeg om mijn preek te houden.’ En alle moeders vonden dat volstrekt normaal. Er hoefden geen knuffelbeesten en doekjes aan te pas te komen om de kinderen even stil te houden.
Mijn tweede kindje was na vier maanden niet meer aan de borst en werd altijd huilend wakker, ook toen hij peuter was. Hij zoog op twee vingers en streelde dan altijd een randje katoen. Ik wist later pas dat hij dan eigenlijk in mijn armen wilde liggen en mij wilde strelen. Omdat hij altijd huilend wakker werd, besloot ik mijn volgende kindje langer de borst te geven. Voor mijn eigen gemoedsrust.