Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst woensdag 10 februari 2021 (corona proof)

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
7.3  De moeder die al acht maanden voedt
Moeders die een grote baby of peuter voeden en ook een baan buitenshuis hebben, raken vaker uitgeput. Meestal blijkt dat ze onvoldoende bouwstoffen tot zich nemen. Bovendien is ons drinkwater niet meer krachtig; het mist veel mineralen. In hoofdstuk 15 lees je daar meer over.
Deze moeders worden weer fit als ze extra stoffen innemen zoals kalk, magnesium, zink, teunisbloemolie en celzouten van dr. Schüssler.
De baby stopt alles in de mond
De baby van acht maanden vindt het leuk om van alles in zijn mond te stoppen. Met zijn mond kan hij alles voelen net als met zijn handen. Hij kan voelen of iets warm is of koud, of iets ribbelig is of glad, of iets van papier is of van stof, of iets van hout is of van plastic. Het is dus niet nodig om alles uit zijn mondje weg te halen omdat zijn mondje een voelorgaan is. Als de moeder nog borstvoeding geeft, heeft dat grote voordelen omdat moedermelk veel bacteriën dood maakt.
Baby’s kunnen nu veel op de grond spelen en alles in hun mond stoppen wat ze tegenkomen. De natuur heeft daar zijn eigen oplossing voor: moedermelk maakt bacteriën dood en de baby wordt er niet ziek van. Ik heb gezien dat mijn baby een ongeschilde aardappel in zijn mond stak, daar stukjes vanaf beet en niet ziek werd. De antistoffen in moedermelk gaan zich nu vermeerderen. Hoe ouder de baby wordt hoe hogere concentratie antistoffen er in de melk zit. Dit is goed om te weten en om ongeruste oma’s, tantes, vriendinnen en anderen gerust te stellen.
Het jojo-effect, ook voor flessenbaby’s
Kinderen vanaf acht maanden kunnen los van de moeder spelen en dan plotseling weer terug willen naar haar. Het is te vergelijken met een jojo die uit je hand komt en weer terug in je hand rolt. Ik noem dat gedrag van het kind dan ook het jojo-effect. Zo gaan ze iedere keer een beetje verder bij moeder vandaan en willen ook weer hard terugkomen. Het kindje wil dingetjes ontdekken of ruimtes, maar daarna weer veilig in de armen van moeder zijn. Het zal steeds naar het gezicht van zijn moeder kijken om te weten hoe zij kijkt bij zijn ervaringen. Kijkt mama blij of geschrokken of boos of afkeurend? Let maar eens op hoe vaak de baby het gezicht van de moeder bestudeert.
8.3 Ouderschap: bouwen aan het zelfvertrouwen van het kind
Als een kindje geboren wordt, is alles nieuw voor hem, ook zijn eigen emoties en gevoelens. Door het vertrouwde contact leert hij welke emoties en gevoelens er zijn. Door te kijken naar het gezicht van de moeder leest hij haar emotie en prent zich dat in als een juiste emotie. De baby die dicht bij zijn moeder is, voelt zich honderd procent waardevol omdat zijn moeder hem waardevol vindt. Daardoor groeit zijn zelfvertrouwen en voelt hij zichzelf een waardevol mens. Een kind zegt eigenlijk altijd tegen zijn moeder: ‘Mama, vertel me hoe ik me voel.’ En zo kan de moeder vanaf het begin alles uitleggen aan het kindje wat er in huis en in de omgeving gebeurt.
In het boek De Tastzin staat ook beschreven dat het zelfvertrouwen van het kind groeit als het steeds op schoot wordt genomen, als het op schoot mag slapen of in een draagdoek wordt meegedragen. Het kind krijgt de boodschap: ‘Ik ben het waard, ik ben belangrijk, ik hoor erbij. Ik hoef het niet te bewijzen, ik weet het.’ Kinderen die zichzelf later steeds willen bewijzen, hebben geen zelfvertrouwen. Vaak zie je dan negatief gedrag, zoals schreeuwen, schoppen, pesten, machogedrag of angstig zijn.
Zoals ik eerder schreef, kun je een baby vergelijken met een jojo. Zoals een jojo is een baby geborgen in moeders hand. De baby gaat een klein stukje van moeder af en wil daarna weer snel terug in haar veilige hand. Na een paar keer gaat de baby iets verder weg en wil dan weer terug naar de veiligheid. De baby zal steeds verder weggaan van moeder af en steeds weer veilig terug willen. Op deze manier zal het kindje steeds verder weggaan totdat het zich zelfstandig voelt.
Als een kind helemaal op zijn eigen ritme zelfstandig mag worden en niet wordt gedwongen door de omgeving, zal het elke ervaring compleet afmaken en daardoor steeds zelfstandiger worden. Vaak zie je dat de omgeving de vader en moeder dwingt om iets anders te doen met het kind, terwijl het kind aangeeft dat het er nog niet aan toe is. Het is mogelijk dat juist de kinderen die gedwongen ‘zelfstandig’ moeten zijn, er langer over doen om zelfstandig te worden.
Een moeder schrijft: ‘Ik geef mijn kinderen zoveel ruimte als ze nodig hebben. Anderen begrijpen dit soms niet. Doordat ik ze steeds bij me heb, weet ik nu dat ze niet verder gaan dan ze durven en kunnen. Ik weet dat ze niet van mij weg zullen lopen omdat ze altijd de ruimte krijgen die ze volledig nodig hebben.’
7.3 Knuffeldoekjes en knuffelbeesten
Ik heb een keer op een middelbare school een discussie mogen voeren met een klas over moederschap. Ik was samen met enkele moeders van de borstvoedingsorganisatie LLL en wij hadden onze baby’s en peuters bij ons. We hadden wat zacht speelgoed meegenomen zoals kleurpotloden, een ballon en een krasblok en wat popcorn om te knabbelen. Tijdens de discussie vertelde een meisje dat zij jaren met de blouse van haar moeder had geslapen. Haar moeder had haar ooit verteld hoe dat is ontstaan. Als klein kindje wilde ze altijd graag op schoot zitten bij haar moeder en toen de moeder moest werken, moest ze het kindje aan de oppas geven. Het kindje klampte zich vast aan moeder, aan haar blouse en ze wilde haar niet loslaten. De moeder had maar één oplossing: de blouse uittrekken en het kindje achterlaten met de blouse. Snikkend was ze met de blouse in slaap gevallen. Het kindje is daarna de blouse gaan gebruiken als knuffeldoek omdat mama onbereikbaar was.
Eigenlijk had de moeder de volgende dag een dagje moeten invoeren van veel dragen, knuffelen, vertellen en uitleggen. Deze methode wordt uitgelegd in het boek Verraden door Mammie van de kinderpsychologe Jo Stades-Veth.
In hoofdstuk 10 over de werkende moeder ga ik daar ook op in. Ik zeg wel eens gekscherend: een knuffelbeest kalmeert de moeder.
Sommige moeders denken dat een baby zich hóórt te hechten aan een wiegenpopje, knuffelbeest of doekje. Toch is dit allemaal niet nodig. Voor de optimale ontwikkeling heeft het kindje zijn moeder en haar borstvoeding nodig en daarnaast vader, familieleden, vrienden. Hierdoor zal het kindje leren dat het leven vol avonturen zit. En dat familieleden ‘eigen zijn’ en een speciale band hebben met de moeder en de baby. En dat vrienden gezellig en vrolijk zijn.
Doordat ik mijn kindje altijd bij mij had, kon ik overal naartoe. Ik kon dan eindeloos lang wegblijven met de draagdoek en met wat eten en drinken voor mijzelf en luiers voor de baby.
Lees verder: 
7.3 Knuffeldoekjes en knuffelbeestjes