Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst woensdag 09 februari 2022 
(corona proof)

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
2.2 Een baby kan veel wakker zijn 
Baby’s zijn soms uren wakker. Dat is heel verbazingwekkend. In die tijd kun je de baby steeds bij je houden, oogcontact zoeken, zijn huidje strelen en vaak laten drinken. Dit wordt wel cluster-voeden genoemd. Baby’s slapen eenmaal tot tweemaal per dag diep; verder zijn het hazenslaapjes. Een keer per etmaal vier tot zes uur aaneengesloten slapen is een goed slaappatroon. 
Vraagt de baby eerder, dan is voeden op verzoek het beste. 
Een baby vergt veel van je tijd. Dat is heel normaal. Een gouden regel is: in het begin ben je minstens tien uur per dag met je baby bezig. 
2.2 Veroorzaakt vaak de borst geven krampjes of koliek?
Soms zegt de kraamverzorgende dat de baby niet te vaak mag drinken om krampjes te voorkomen. Dit is niet juist. De baby die krampjes krijgt, is meestal een overgevoelige baby die reageert op dingen die de moeder eet. Vaak zijn dat zware eiwitten of kruiden. Paragraaf 14.2 geeft hierover informatie. Een baby die zo natuurlijk mogelijk wordt grootgebracht, zou heel vaak aan de borst mogen. Baby’s die lang op hun melk moeten wachten, hebben juist door het huilen meer lucht in hun maag en darmen. Ze kunnen daar last van hebben. 
2.2 Hoe vaak kan een baby drinken? 
In de meest recente boeken over borstvoeding staat dat acht tot twaalf voedingen per etmaal normaal is. Maar om de melkproductie goed op gang te brengen, is het aan te bevelen om minstens elke twee uur te voeden. Als de baby langer slaapt, is het heel goed om hem op te pakken. Je kunt dan je vinger in het mondje doen. Gaat hij in zijn slaap op je vinger zuigen, dan kun je proberen om hem aan te leggen. 
Sommige baby’s echter drinken wel vijftien tot twintig keer per etmaal. In het boek Het magische kind van Joseph Chilton Pearce staat dat bij natuurvolken in Afrika het kindje dertig tot veertig keer per etmaal aan de borst wordt genomen. Hieruit kun je concluderen dat alles mag en alles kan en dat elke moeder haar eigen patroon kan kiezen. De baby houdt zich dan automatisch warm, want een baby die elke twee uur drinkt, warmt zijn motortje zo stevig op dat hij geen kruikje nodig heeft. Als ikzelf één borst gaf, dan vroeg mijn baby na anderhalf uur de volgende borst. Ik had daar geen moeite mee. Natuurlijk is ook het hele ritueel van luier verschonen niet bij elke voeding nodig. Een baby die vijf tot zes keer per etmaal een schone luier krijgt, vindt dat prima, vooral omdat borstbaby’s veel minder vaak last hebben van rode billen die telkens moeten worden verzorgd. 
Lactatiekundigen vertellen dat baby’s ook aan de borst mogen als ze niet huilen. Als een baby zijn tong uitsteekt, bedoelt hij eigenlijk al: ik zoek mijn moeders borst. Als je wilt, kun je er dan op ingaan. Je hoeft het dus niet vreemd te vinden om je kindje vaak de borst te geven. Vergelijk het eens met het aantal keren dat je zelf op een dag iets te eten of te drinken neemt. 
6  Slapen met je kind Een heel natuurlijk gedrag
Slapen van kinderen is een hot item. Er is een grote leemte over dit onderwerp. Daarom wil ik er in dit hoofdstuk uitgebreid op ingaan. Het is bedoeld als ondersteuning voor zoekende ouders en wellicht een eyeopener voor hulpverleners.
Vaak wordt aan een jonge moeder gevraagd: slaapt je baby al door ‘s nachts? En als de moeder dan bevestigend knikt, dan krijgt zij alle complimenten en is ze een knappe moeder. Maar als de baby niet doorslaapt, gaan de mensen bezorgd kijken en krijgt de moeder allemaal tips te horen: laten huilen ‘s nachts, een fopspeen geven, in een andere kamer leggen of in de keuken zetten.
Verder pleit ik ervoor dat buitenshuis werkende moeders samen slapen met hun peuters en oudere kinderen. Het is een compensatie voor alle gescheiden tijd. Het is bovendien ook erg gezellig. Ik wil hiermee ook enig tegenwicht bieden aan het veelvuldige aanpraten van angst als het over samen slapen gaat.
8.3 Als je het allemaal niet meer ziet zitten
Je bent moe, het is je allemaal te veel, je hebt nergens meer tijd voor. Weet echter dat het normaal is dat je tien procent van de tijd baalt van alles. Je vindt dan je kindje niet meer leuk, je moederschap niet en ook je partner niet. Dit is allemaal heel herkenbaar voor alle moeders met een of meer kinderen. Er zijn tips die je over zo’n periode heen kunnen helpen:
- Ga vroeg naar bed, doe een middagslaapje, ga ‘s morgens nog even terug naar bed en slaap in het weekend extra. Ik zei dan tegen mijn man: ‘Als je me kwijt bent, lig ik in bed.’ Soms liep ik even de slaapkamer binnen om iets te pakken, ik zag dan mijn bed en dacht: daar wil ik in liggen. En ik ging liggen. Kortom: geef gerust toe.
- Eet en drink gezond. Neem veel water en een gezonde knabbel, bijvoorbeeld een bosje peen of fruit of een rozijnennotenbrood dat in reformwinkels te koop is.
- Neem elke dag een vitaminepil voor zwangerschap en borstvoeding.
- Bel iemand op om je hart te luchten. Bel dan een vrouw, een vriendin of buurvrouw. Je wilt even klagen; daar zijn vrouwen tegen bestand. Een man weet niet wat hij met klagen aan moet en zoekt meteen een oplossing zoals: geef dan voortaan maar de fles. Dat wil je misschien helemaal niet, je wilt alleen even dat iemand naar je luistert.
8.2 De inprenting van het kind
Alles wat een kindje meemaakt in zijn jonge leven, zal het onthouden. Het blijkt zelfs dat het lichaam alle gegevens opslaat, zowel de plezierige als de onplezierige. In zijn boek De oergevoelens van het kind vertelt Arthur Janov hoe hij als psychotherapeut een vrouw behandelt van ongeveer zestig jaar. Tijdens de behandeling verschijnt er plotseling een grote blauwe plek op haar onderbeen. Het blijkt de herinnering van het lichaam te zijn aan een geboortetrauma. De vrouw was direct na de geboorte door de gynaecoloog opgepakt en triomfantelijk aan de beentjes omhooggetild met het hoofdje naar beneden. Daarbij had de gynaecoloog zo hard in het beentje geknepen dat er een blauwe plek ontstond. Die blauwe plek kwam na zestig jaar bij de therapie weer tevoorschijn.
Het was vroeger heel normaal dat een kind ondersteboven werd gehouden zodat het flink kon schreeuwen. In het boek Geboren worden zonder pijn van Frédérick Leboyer zie je een dergelijke foto. Hierop kun je duidelijk zien dat de baby een verschrikkelijke paniek heeft. De inprenting kan dan zijn: het leven is eng, het leven doet pijn. Daarna kan dit mensje als volwassene dit gevoel uitstralen en angstig zijn. 
In het boek De Tastzin staat een heel duidelijk verhaal over inprenting. Er is een baby geboren bij een moeder met behaarde tepels. De moeder geeft borstvoeding en de baby voelt tijdens de borstvoeding de haartjes kriebelen tegen het neusje en ze geniet daarvan. De moeder geeft slechts drie weken borstvoeding maar de baby heeft aan deze drie weken genoeg om een gelukkige inprenting te hebben. De moeder gaat over op flesvoeding omdat ze denkt dat ze niet genoeg melk heeft. (We weten nu dat vanaf drie weken de baby ‘s avonds uren wakker is en aan haar borst wil zuigen als troost; dit is normaal omdat het zenuwgestel zich hierdoor ontwikkelt en de melkproductie wordt opgevoerd.)
Anderhalf jaar later krijgt het kindje een heel strenge zindelijkheidstraining waarbij ze ook gestraft wordt als ze in haar broek plast. Het meisje gaat zichzelf troosten door met haar eigen haar onder haar neus te gaan kriebelen als ze in bed ligt; ze is op zoek naar veiligheid. Ze trekt regelmatig haren uit haar hoofd waardoor ze gedeeltelijk kaal wordt. Haar moeder gaat natuurlijk naar de dokter en het kindje wordt ter observatie opgenomen. Een psycholoog ontdekt dan dat dit te maken heeft met het geluk van de harige borst tijdens de borstvoeding van drie weken. Er wordt een oplossing gezocht door een dekentje met heel lange haren te geven, waarna het kaal worden ophoudt. (Dit wil overigens niet zeggen dat alle kinderen een kriebelhaartje fijn vinden.)
Lees verder: 
2.1 De voeding in zitpositie; de voeding in ligpositie; rechtop voeden