Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 2 September 2020 (en picknick op 19 september)

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
8.2  Het zelfvertrouwen van het kind en zijn ontwikkeling
Ouderschap: bouwen aan het zelfvertrouwen van het kind
Als een kindje geboren wordt, is alles nieuw voor hem, ook zijn eigen emoties en gevoelens. Door het vertrouwde contact leert hij welke emoties en gevoelens er zijn. Door te kijken naar het gezicht van de moeder leest hij haar emotie en prent zich dat in als een juiste emotie. De baby die dicht bij zijn moeder is, voelt zich honderd procent waardevol omdat zijn moeder hem waardevol vindt. Daardoor groeit zijn zelfvertrouwen en voelt hij zichzelf een waardevol mens. Een kind zegt eigenlijk altijd tegen zijn moeder: ‘Mama, vertel me hoe ik me voel.’ En zo kan de moeder vanaf het begin alles uitleggen aan het kindje wat er in huis en in de omgeving gebeurt.
In het boek De Tastzin staat ook beschreven dat het zelfvertrouwen van het kind groeit als het steeds op schoot wordt genomen, als het op schoot mag slapen of in een draagdoek wordt meegedragen. Het kind krijgt de boodschap: ‘Ik ben het waard, ik ben belangrijk, ik hoor erbij. Ik hoef het niet te bewijzen, ik weet het.’ Kinderen die zichzelf later steeds willen bewijzen, hebben geen zelfvertrouwen. Vaak zie je dan negatief gedrag, zoals schreeuwen, schoppen, pesten, machogedrag of angstig zijn.
Zoals ik eerder schreef, kun je een baby vergelijken met een jojo. Zoals een jojo is een baby geborgen in moeders hand. De baby gaat een klein stukje van moeder af en wil daarna weer snel terug in haar veilige hand. Na een paar keer gaat de baby iets verder weg en wil dan weer terug naar de veiligheid. De baby zal steeds verder weggaan van moeder af en steeds weer veilig terug willen. Op deze manier zal het kindje steeds verder weggaan totdat het zich zelfstandig voelt.
Als een kind helemaal op zijn eigen ritme zelfstandig mag worden en niet wordt gedwongen door de omgeving, zal het elke ervaring compleet afmaken en daardoor steeds zelfstandiger worden. Vaak zie je dat de omgeving de vader en moeder dwingt om iets anders te doen met het kind, terwijl het kind aangeeft dat het er nog niet aan toe is. Het is mogelijk dat juist de kinderen die gedwongen ‘zelfstandig’ moeten zijn, er langer over doen om zelfstandig te worden.
Een moeder schrijft: ‘Ik geef mijn kinderen zoveel ruimte als ze nodig hebben. Anderen begrijpen dit soms niet. Doordat ik ze steeds bij me heb, weet ik nu dat ze niet verder gaan dan ze durven en kunnen. Ik weet dat ze niet van mij weg zullen lopen omdat ze altijd de ruimte krijgen die ze volledig nodig hebben.’
4.2 De fopspeen bij kunstvoeding en borstvoeding
Als de baby pas geboren is, adviseert de kraamverzorgende soms al om de baby een fopspeen te geven. Zij ziet dat de baby onrustig is en niet in slaap wil vallen. De behoeften van de baby zijn echter anders. Hij komt vanuit de warme buik en verwacht een warme wereld met veilige armen en een warme moeder borst, zodat hij zich op de meest perfecte manier kan ontwikkelen. 
De moeder zal mogelijk denken dat de fopspeen erbij hoort, maar dat hoeft helemaal niet, zeker als je ziet dat de nadelen van de fopspeen groot zijn. Ik wil er een paar noemen: 
- De baby voelt zich gefopt. Als hij met de fopspeen wordt weggelegd, krijgt hij de inprenting ‘ik ben het niet waard, ik hoor alleen te zijn; “ik mag niet roepen.’  Deze inprentingen leiden tot een gebrek aan zelfvertrouwen. De baby heeft een oerangst. ‘Er kan iets gevaarlijks gebeuren als ik alleen ben.’ Hij weet echter niet dat er géén slang is die hem kan bijten. 
- De baby gebruikt een verkeerde tongbeweging. Bij de borst moet het kindje de tong ver naar voren steken en om de tepel heen krullen, om de borst te melken. Bij de speen, zowel flessenspeen als fopspeen, steekt de baby de tong half naar voren in plaats van helemaal. Dit kan later tot gevolg hebben dat het kind gaat slissen en de tanden scheef groeien. 
-  Een baby die de fopspeen krijgt, ontvangt gemiddeld een hele voeding per dag minder. 
- De moeder merkt niet genoeg van de regeldagen of de groeidagen. 
- De fopspeen is heel moeilijk weer af te leren. 
- De baby die borstvoeding krijgt, kan de borst gaan weigeren. 
- We noemen dit ‘tepel-/speenverwarring’. Als alternatief kan de baby wel op moeders wang of kin zuigen. 
- De baby kan ongeduldig worden aan de borst. 
Eigenlijk kun je ervan uitgaan dat zodra wij denken de natuur te slim af te zijn en deze te kunnen veranderen, er vervelende bijverschijnselen optreden. Die bijverschijnselen zijn dikwijls niet of nauwelijks op te heffen.
Als de baby pas geboren is, adviseert de kraamverzorgende soms al om de baby een fopspeen te geven. Zij ziet dat de baby onrustig is en niet in slaap wil vallen. De behoeften van de baby zijn echter anders. Hij komt vanuit de warme buik en verwacht een warme wereld met veilige armen en een warme moeder borst, zodat hij zich op de meest perfecte manier kan ontwikkelen.
Het kindermatrasje in de huiskamer
Bij het samen slapen heeft het kleine kind eigenlijk geen eigen
bed meer nodig. Ik heb mensen gezien die in plaats daarvan een
klein kindermatras in de huiskamer legden waarop zij hun
peuter of kleuter een middagdutje lieten doen of waar het
kindje veilig in slaap kon vallen. De ouders konden naast het
kindje gaan liggen en als het kindje wakker werd, kon papa of
mama zeggen: ik ben er nog.
Zelf merkte ik dat mijn peuter rustig doorsliep als ik in de
huiskamer was, maar als ik een kwartier was weggelopen, werd
hij wakker. Hij had immers altijd het gevoel: ik hoor bij mama
te zijn, daar voel ik me veilig.
Ik wil hier bij benadrukken dat kinderen deze periode allemaal
ontgroeien en zelfstandig worden in hun eigen tempo. Het kind
dat via de ouders zijn eigen zelfvertrouwen mag opbouwen,
krijgt het grootste zelfvertrouwen van de wereld en zal later een
zelfbewust sociaal, liefdevol en intelligente persoon zijn. 
Over middagdutjes en slapen
Over middagdutjes en slapen heb ik het volgende ervaren:
–  Kinderen slapen overdag maar één keer diep, de rest zijn
hazenslaapjes. Je hoeft dan ook niet bezorgd te zijn als je baby
of peuter na een korte tijd weer wakker wordt.
–  Grote baby’s en peuters rusten van een middagdutje niet echt
uit, ze worden vaak moe wakker. Als je kindje niet blij uit bed
komt, kun je na het drinken misschien beter met je kind naar
buiten gaan.
–  Kinderen die ’s middags heel lang slapen, zijn ‘s avonds niet
moe genoeg om weer te gaan slapen. Als je daarvan last hebt,
dan is vijf kwartier voor een middagslaapje lang genoeg. Maak
dan je kindje wakker, geef hem te drinken en ga daarna naar
buiten. De buitenlucht verfrist het kind en maakt hem weer
vrolijk.
–  Een baby die gaat kruipen, kan daar ‘s nachts niet mee
stoppen. Hij droomt van de nieuwe bewegingen en kruipt
door het bed. Dat maakt onrustig. Je kunt proberen de baby
dan goed vast te houden als hij naast je ligt.
Wordt de gedragen baby verwend?
Sommige ouders maken zich zorgen dat door het dragen de baby afhankelijk wordt of verwend. Het tegendeel blijkt waar te zijn. Gedragen baby’s blijken juist zelfverzekerder te zijn en onafhankelijker. Ze zijn vanaf het begin opgegroeid vanuit een veilige en stabiele thuisbasis, namelijk: armen, schoot en borst van de ouders die hen droegen. Ze kennen weinig angsten en hebben later ook minder verlatingsangst.
Ze blijken fysiek, emotioneel en motorisch beter ontwikkeld dan menig ander kind.
Lees verder:
- Tot wanneer kun je naast je kindje liggen (hoofdstuk 6.5)
- Oververmoeidheid bij een schoolgaand kind (hoofdstuk 6.5)