Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 12 december 2018

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
Een baby kan veel wakker zijn 
Baby’s zijn soms uren wakker. Dat is heel verbazingwekkend. In die tijd kun je de baby steeds bij je houden, oogcontact zoeken, zijn huidje strelen en vaak laten drinken. Dit wordt wel cluster-voedengenoemd. Baby’s slapen eenmaal tot tweemaal per dag diep; verder zijn het hazenslaapjes. Een keer per etmaal vier tot zes uur aaneengesloten slapen is een goed slaappatroon. 
Vraagt de baby eerder, dan is voeden op verzoek het beste. 
Een baby vergt veel van je tijd. Dat is heel normaal. Een gouden regel is: in het begin ben je minstens tien uur per dag met je baby bezig. 
Hoe snel wordt moedermelk aangemaakt? 
Moedermelk wordt heel snel aangemaakt, vooral in de meest lege borsten. Als je begint met voeden, wordt er eigenlijk meteen melk aangemaakt. Duidelijker kun je dat merken als je de tweede borst geeft. Dan wordt de eerste alweer gevuld. 
Over de snelheid waarmee borsten zich vullen, is een eenvoudig onderzoek gedaan door een kolfproducent. Men liet enkele moeders een paar dagen afkolven en dit waren de resultaten: 
-      Binnen een uur vultvuldede borst zich voor40 procent metmelk, gerekend vanaf het begin van de voeding. 
-      Een uur later kwam daar 35 procent bij; dus na twee uur vultvuldede borst zich voor75 procent met melk. 
-      Nog een uur later komtkwamdaar 20 procent bij; dusbinnennadrie uur vultvuldede borst zich voor met95 procent met melk. 
-      Weer een uur later kwam daar nog 5 procent bij; dus na vier uur  vulde de borst zich voor 100 procent met melk. 
Hieruit kun je concluderen dat moeders die lange tijd tussen de voedingen laten minder melk aanmaken. Daarentegen is moedermelk steeds beschikbaar, waardoor geen enkele baby te weinig melk hoeft te krijgen. Je zult zienervarendat er elk kwartiernieuwe melk in de borsten komt, zodat de moeder ook kan wisselen met voeden van links naar rechts en van rechts weer naar links. Zo meerdere keren achter elkaar wisselen is heel goed mogelijk (het cluster-voeden). 
Huilen en inbakeren – de eenzame oplossing
Ouders zoeken vaak hulp als hun baby erg veel huilt. Deze ouders wordt dan regelmatig geadviseerd om hun baby strak in te wikkelen in een doek, het zogeheten inbakeren. De gedachte hierachter is dat men denkt dat de baby zichzelf wakker houdt met zijn zwaaiende armen en dat de baby door hem strak in te wikkelen langer zal gaan slapen. 
Ouders en hun omgeving gaan er vaak ten onrechte vanuit dat een kind zich gedraagt in een vast patroon van eten, slapen, eten, slapen. Als dit echter niet zo blijkt te zijn, wordt er gedacht dat er iets mis is met het kind. Maar daar is meestal geen sprake van. Het kind is natuurlijk ook veel wakker tussen de voedingen door, het huilt en zwaait met de armen om contact te zoeken: ‘Is daar iemand voor mij? Als ik alleen ben ga ik roepen, anders vergeten ze mij.’ 
Een fabrikant van inbakerdoeken heeft op zijn internetsite naar mijn mening heel onjuiste informatie gezet. De fabrikant heeft het erover dat ouders vaak een heel ‘vermaak-programma’ toepassen om hun kind in slaap te laten vallen. Hij biedt als alternatief een inbakerdoek aan om dit ‘vermaak-programma’ te vermijden. De inbakerdoek moet ervoor zorgen dat het kind uit zichzelf in slaap gaat vallen. 
Maar baby’s kunnen zichzelf niet kalm maken. Daar hebben ze een volwassene bij nodig. Over dit onderwerp heeft Marianne Riksen-Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie, onderzoek gedaan. Dit onderzoek wordt verderop in dit boek aangehaald. 
Als je de situatie met zoogdieren vergelijkt, zie je dat een huilend jong roofdieren kan aantrekken. 
Onze baby’s worden geboren met een oerangst: ik hoor niet alleen te zijn, anders is het gevaarlijk. 
Inbakeren gaat uit van de behoefte van de ouders maar niet van het kind. Het is een eenzame oplossing. Inbakeren kalmeert de moeder. 
Het geeft verwijdering tussen moeder en kind: het maakt de moeder meer afstandelijk en minder gevoelig voor de signalen en behoeften van haar kind. De hechting wordt minder. Daarnaast heeft inbakeren ook fysieke bezwaren. het kan het lichaampje in een onnatuurlijke houding strekken. Dit kan gevaarlijk zijn voor de heupen die juist in kleermakerszit horen te zijn, de meest gezonde houding. 
Ingebakerde baby’s worden niet mee uitgenomen, men laat ze liever thuis. De baby kan niet zo vaak drinken als hij nodig heeft, er wordt van hem verwacht dat hij stil is. Het weg-binden van de armpjes kan later een trauma geven. ‘Ik wil wel m’n hand uitsteken, maar ik durf het niet.’ 
Er is wetenschappelijk onderzoek gedaan naar inbakeren, door Desmond Morris, bioloog en gedragsonderzoeker, in het boek Intiem gedrag. Met gevoelige instrumenten werd het ongemak getest. De conclusie was dat strakke kleding baby’s belemmerde, ze hadden een verminderde hartslag en een lager tempo van ademhaling. Ze huilden vaker dan niet-ingebakerde baby’s en sliepen te diep. Té diep slapen kan ongezond zijn in verband met wiegendood.
Van hoofdstuk 7.4:
[..] 
Chantal schrijft: ‘Ik kan me nog goed alle adviezen herinneren die ik kreeg over hoe ik mijn eerste kind moest opvoeden: baby’s moeten een eigen kamer hebben; af en toe moeten ze bij een oppas achtergelaten worden om aan andere mensen te wennen; baby’s moet je laten huilen, daar krijgen ze sterke longen van; baby’s neem je niet te vaak op, dan verwen je ze alleen maar; geef baby’s vroeg bijvoeding voor het geval dat moeder er niet zou zijn.
Natuurlijk deed ik al deze dingen want iedereen scheen het beter te weten dan ik. Toch was er iets verkeerd aan. Ik voelde me niet prettig bij de dingen die ik deed; het deed inwendig pijn. Op sommige momenten zat ik zelfs te huilen.
Ik durf nu te zeggen: nee, dank je, ik heb geen oppas nodig, ik neem de baby mee. Nee, het is koud en eenzaam in haar kamer, we hebben genoeg ruimte voor haar bij ons in bed. Nee, ik laat haar niet huilen, daar kan ik niet tegen. Nee, ze hoeft zich niet in slaap te huilen en angsten te doorstaan in een donkere kamer aan de andere kant van de gang.
En dankzij haar ben ik de beste moeder die ik kan zijn – op dit moment.’
Lees verder:
hoofdstuk 3 de rest van "Huilen en inbakeren"
hoofdstuk 4.2 De fopspeen bij kunstvoeding en borstvoeding